Al sinds mijn kindertijd, ik zat op een katholieke basisschool, heb ik het gebed: "onze vader", in mijn qauntum (onderbewustzijn) gestopt, maar het resoneerde nooit voor mij, ligt die goddelijkheid en daarmee de macht dan buiten mijzelf; als ik een goddelijk geïnspireerd wezen ben?
S'ochtends starten we verplicht met een gebed, tussen de middag bij het eten moesten we nog een keer verplicht bidden met onze handen in elkaar gevouwen en onze ogen dicht, dwars als ik was; wilde ik hier als kind al nooit aan mee doen. Wat is dat voor veeleisende god? Waarom moet ik aan voorwaarden voldoen om de genadige liefde van God te ontvangen? Is die liefde dan niet ON-voorwaardelijk?
Dus herschreef ik in liefde de tekst, naar een tekst waar ik mij wel in kan leven en die voor mijn hogere-zelf (ziel) resoneerde;
"Elke god die in ons zijt.
Onze zielen worden geheiligd.
Zo zal het geschieden, gelijk in mij als in de ander.
Leidt ons heden naar onze authenticiteit en daarmee de ultieme liefde.
Leidt ons niet zonder verzoening; en verlos ons niet van de ervaring.
In naam van ons lichaam, geest & ziel.
Amen"
Doe er je voordeel mee, of niet; omheteven🥰
Liefs Mark
Reactie plaatsen
Reacties